آشنایی با انواع پیرسینگ و نکات مهم

پیرسینگ گوش از محبوب‌ترین روش‌ها برای تزئین و افزودن زیبایی به ظاهر است.

انتخاب قسمت مناسب گوش برای پیرسینگ، تأثیر زیادی بر جلوه نهایی خواهد داشت.

از پیرسینگ نرمه و لاله گوش گرفته تا نقاط خاص‌تر مانند قسمت حلزونی گوش، هر کدام به نحوی می‌توانند ظاهر شما را جذاب‌تر کنند.

در این مطلب، به بررسی قسمت‌های مختلف گوش برای پیرسینگ زدن می‌پردازیم و نکاتی را درباره پیرسینگ زدن توضیح می‌دهیم. با ما همراه باشید.

مقدمه‌ای بر هنر تزئین گوش

پیرسینگ گوش به معنای ایجاد سوراخ بر روی گوش، به منظور آویختن زیورآلات و گوشواره می‌باشد.

بسیاری از خانم‌ها و حتی آقایان دوست دارند یک یا چند گوشواره بر گوششان باشد؛ به همین منظور قسمت‌های خاصی از گوش را سوراخ می‌کنند.

این کار به عنوان یک روش خلاقانه برای بیان سبک زندگی و هویت فردی به حساب می‌آید.

معرفی قسمت‌های مختلف گوش

سال‌های قدیم در ایران، پیرسینگ گوش به قسمت نرمه گوش محدود می‌شد؛ اما امروزه شاهد پیرسینگ‌های متنوع در نواحی مختلف گوش هستیم.

در این قسمت انواع پیرسینگ‌های گوش را معرفی کرده‌ایم.

نرمه گوش (Lobe Piercing)

این مدل، رایج‌ترین و شناخته‌شده‌ترین نوع پیرسینگ است که تقریباً در تمام فرهنگ‌ها و جوامع به عنوان یک روش تزئینی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پیرسینگ نرمه گوش در قسمت نرم و پایین گوش که به راحتی قابل دسترسی است، انجام می‌شود. این منطقه برای افراد مبتدی بهترین انتخاب است.

در این نوع پیرسینگ می‌توانید انواع گوشواره‌های زنانه و بچگانه از جمله گوشواره حلقه‌ای، میخی، آویز و… را استفاده کنید.

در انتخاب گوشواره برای نرمه، بهتر است به سراغ گوشواره متناسب با فرم صورت خودتان بروید تا زیبایی چهره‌تان بیشتر نمایان شود.

پیرسینگ نرمه گوش معمولاً با درد کمتری همراه است و برای افرادی که اولین بار پیرسینگ می‌کنند، گزینه مناسبی محسوب می‌شود.

لبه بیرونی نرمه (Transverse Lobe Piercing)

یکی دیگر از انواع پیرسینگ در ناحیه نرمه گوش، پیرسینگ عرضی است. در این روش سوزن پیرسینگ از قسمت عرضی و بیرونی نرمه وارد شده و از سمت مقابل خارج می‌شود.

اندازه این نوع پیرسینگ به اندازه نرمه گوش افراد بستگی دارد. افرادی که نرمه گوش کوچک و ظریفی دارند نباید سراغ این مدل بروند؛ زیرا احتمال پاره شدن و آسیب نرمه وجود دارد.

در پیرسینگ لبه بیرونی نرمه گوش، از گوشواره‌های دمبلی شکل استفاده می‌شود.

لاله گوش (Auricle Piercing)

یکی از حساس‌ترین قسمت‌ها برای پیرسینگ زدن، لاله گوش است. لاله گوش در وسط لبه بیرونی گوش می‌باشد.

در این قسمت عصب‌های زیادی وجود دارد؛ به همین دلیل پیرسینگ این ناحیه می‌تواند دردناک باشد و پزشک باید این کار را با دقت بالایی انجام دهد. همچنین بعد از انجام پیرسینگ باید مراقبت‌های لازم را انجام دهید.

در پیرسینگ لاله گوش می‌توان از گوشواره‌های حلقه‌ای کوچک و گوشواره میخی استفاده کرد.

حلزونی (Conch Piercing)

پیرسینگ حلزونی، در ناحیه غضروفی و فرورفته گوش انجام می‌شود. اگر بخش غضروف حلزونی گوشتان کوچک و ناهموار نیست، می‌توانید در این ناحیه پیرسینگ بزنید؛

در غیر این صورت پیرسینگ زدن در این ناحیه برایتان دردناک خواهد بود.

در ناحیه حلزونی گوش از گوشواره‌های میخی با سوزن ظریف استفاده می‌شود. دوره درمان این پیرسینگ ممکن است چند ماه طول بکشد.

پیچه گوش (Helix Piercing)

پیچه گوش در خارجی‌ترین قسمت گوش قرار داشته و حالت خمیده دارد. به دلیل وجود عصب کم، پیرسینگ در این ناحیه درد چندان زیادی ندارد.

در ناحیه پیچه گوش معمولا از گوشواره‌های حلقه‌ای کوچک استفاده می‌کنند.

پیرسینگ درون پیچه (Snug Piercing)

در پیرسینگ درون پیچه، بخش غضروفی در داخل گوش و در کنار پیچه گوش سوراخ می‌شود.

پیرسینگ این ناحیه حساس است و نیاز به مراقبت ویژه دارد. در پیرسینگ درون پیچه، استفاده از حلقه‌های کوچک رایج است.

صنعتی (Industrial Piercing)

در پیرسینگ صنعتی، سوراخی در پیچه ایجاد می‌کنند و یک میله تزئینی و بلند از آن عبور می‌دهند.

همچنین در قسمت روبرویی پیچه یک سوراخ دیگر ایجاد می‌کنند و دو سوراخ به وسیله یک گوشواره میله‌ای یا دمبلی شکل پر می‌شوند.

نگهداری و مراقبت از این نوع پیرسینگ معمولا سخت است و طول درمان ممکن است بیش‌تر از سه ماه طول بکشد.

گوش مداری (Orbital Piercing)

پیرسینگ گوش مداری یا همان مدل اربیتال، مشابه پیرسینگ صنعتی است؛ با این تفاوت که در مدل اربیتال، فاصله بین دو سوراخ کمتر است.

در پیرسینگ مداری معمولا از گوشواره‌هایی استفاده می‌شود که مخصوص همین پیرسینگ طراحی شده‌اند.

 زبانه گوش (Tragus Piercing)

زبانه گوش همان غضروف برجسته‌ای است که در لبه کنار صورت و در مقابل کانال گوش قرار دارد. این ناحیه معمولا حساس است و اگر زبانه گوش کوچکی دارید بهتر است

در این ناحیه پیرسینگ نزنید. اما اگر زبانه گوشتان اندازه ایده‌آلی دارد، با رعایت نکات بهداشتی و مراقبتی، می‌توان در این ناحیه پیرسینگ انجام داد.

زبانه بزرگ گوش (Anti-tragus Piercing)

زبانه بزرگ گوش، غضروف برجسته‌ای است که در بالای نرمه گوش و در مقابل تراگوس قرار دارد.

از آنجایی که زبانه بزرگ گوش غضروفی است، پیرسینگ این ناحیه نیز حساسیت‌های خاصی دارد. درمان ناحیه آنتی تراگوس معمولا سه ماه طول می‌کشد.

غضروف داخلی (Daith Piercing)

در پیرسینگ غضروف داخلی، درونی‌ترین غضروف گوش و قسمت بالایی مجرای اصلی گوش سوراخ می‌شود.

غضروف داخلی در بالای مجرای اصلی گوش قرار دارد. در این نوع پیرسینگ معمولا از گوشواره‌های حلقه‌ای ظریف استفاده می‌شود.

نکات مهم در رابطه

• قبل از انجام، قسمت مناسب گوش را با دقت انتخاب کنید. هر ناحیه ویژگی‌ها و درد متفاوتی دارد.
• از عوارض سوراخ کردن گوش به روش غیر استاندارد و غیر بهداشتی می‌توان به آبسه کردن، التهاب، عفونت غضروف، اسکار کلوئید، پاره شدن گوش و … اشاره کرد.
• انجام این عمل برای افرادی که به بیماری‌های دیابت، هموفیلی و نقص ایمنی مبتلا هستند ممنوع است.
• مراقبت بهداشتی و استفاده از گوشواره‌های طلا برای جلوگیری از حساسیت و عفونت توصیه می‌شود.