پیرسینگ گوش از محبوب ترین روش ها برای تزئین و افزودن زیبایی به ظاهر است. انتخاب قسمت مناسب گوش برای پیرسینگ، تأثیر زیادی بر جلوه نهایی خواهد داشت. از پیرسینگ نرمه و لاله گوش گرفته تا نقاط خاص تر مانند قسمت حلزونی گوش، هر کدام به نحوی می توانند ظاهر شما را جذاب تر کنند. در این مطلب، به بررسی قسمت های مختلف گوش برای پیرسینگ زدن می پردازیم و نکاتی را درباره پیرسینگ زدن توضیح می دهیم. با ما همراه باشید.

مقدمه ای بر هنر تزئین گوش

پیرسینگ گوش به معنای ایجاد سوراخ بر روی گوش، به منظور آویختن زیورآلات و گوشواره می باشد. بسیاری از خانم ها و حتی آقایان دوست دارند یک یا چند گوشواره بر گوششان باشد؛ به همین منظور قسمت های خاصی از گوش را سوراخ می کنند. این کار به عنوان یک روش خلاقانه برای بیان سبک زندگی و هویت فردی به حساب می آید.

معرفی قسمت های مختلف گوش برای پیرسینگ زدن

سال های قدیم در ایران، پیرسینگ گوش به قسمت نرمه گوش محدود می شد؛ اما امروزه شاهد پیرسینگ های متنوع در نواحی مختلف گوش هستیم. در این قسمت انواع پیرسینگ های گوش را معرفی کرده ایم.

پیرسینگ نرمه گوش (Lobe Piercing)

پیرسینگ نرمه گوش، رایج ترین و شناخته شده ترین نوع پیرسینگ است که تقریباً در تمام فرهنگ ها و جوامع به عنوان یک روش تزئینی مورد استفاده قرار می گیرد. پیرسینگ نرمه گوش در قسمت نرم و پایین گوش که به راحتی قابل دسترس است، انجام می شود. این منطقه برای افراد مبتدی بهترین انتخاب است.
در این نوع پیرسینگ می توانید انواع گوشواره های زنانه و بچگانه از جمله گوشواره حلقه ای، میخی، آویز و… را استفاده کنید. در انتخاب گوشواره برای نرمه، بهتر است به سراغ گوشواره متناسب با فرم صورت خودتان بروید تا زیبایی چهره تان بیش تر نمایان شود. پیرسینگ نرمه گوش معمولاً با درد کمتری همراه است و برای افرادی که اولین بار پیرسینگ می کنند، گزینه مناسبی محسوب می شود.

پیرسینگ لبه بیرونی نرمه گوش (Transverse Lobe Piercing)

یکی دیگر از انواع پیرسینگ در ناحیه نرمه گوش، پیرسینگ عرضی است. در این روش سوزن پیرسینگ از قسمت عرضی و بیرونی نرمه وارد شده و از سمت مقابل خارج می شود. اندازه این نوع پیرسینگ به اندازه نرمه گوش افراد بستگی دارد. افرادی که نرمه گوش کوچک و ظریفی دارند نباید سراغ این مدل بروند؛ زیرا احتمال پاره شدن و آسیب نرمه وجود دارد.
در پیرسینگ لبه بیرونی نرمه گوش، از گوشواره های دمبلی شکل استفاده می شود.

پیرسینگ لاله گوش (Auricle Piercing)

یکی از حساس ترین قسمت ها برای پیرسینگ زدن، لاله گوش است. لاله گوش در وسط لبه بیرونی گوش می باشد. در این قسمت عصب های زیادی وجود دارد؛ به همین دلیل پیرسینگ این ناحیه می تواند دردناک باشد و پزشک باید این کار را با دقت بالایی انجام دهد. همچنین بعد از انجام پیرسینگ باید مراقبت های لازم را انجام دهید.
در پیرسینگ لاله گوش می توان از گوشواره های حلقه ای کوچک و گوشواره میخی استفاده کرد.

پیرسینگ حلزونی (Conch Piercing)

پیرسینگ حلزونی، در ناحیه غضروفی و فرورفته گوش انجام می شود. اگر بخش غضروف حلزونی گوشتان کوچک و ناهموار نیست، می توانید در این ناحیه پیرسینگ بزنید؛ در غیر این صورت پیرسینگ زدن در این ناحیه برایتان دردناک خواهد بود.
در ناحیه حلزونی گوش از گوشواره های میخی با سوزن ظریف استفاده می شود. دوره درمان این پیرسینگ ممکن است چند ماه طول بکشد.

پیرسینگ پیچه گوش (Helix Piercing)

پیچه گوش در خارجی ترین قسمت گوش قرار داشته و حالت خمیده دارد. به دلیل وجود عصب کم، پیرسینگ در این ناحیه درد چندان زیادی ندارد. در ناحیه پیچه گوش معمولا از گوشواره های حلقه ای کوچک استفاده می کنند.

پیرسینگ درون پیچه (Snug Piercing)

در پیرسینگ درون پیچه، بخش غضروفی در داخل گوش و در کنار پیچه گوش سوراخ می شود. پیرسینگ این ناحیه حساس است و نیاز به مراقبت ویژه دارد. در پیرسینگ درون پیچه، استفاده از حلقه های کوچک رایج است.

پیرسینگ صنعتی (Industrial Piercing)

در پیرسینگ صنعتی، سوراخی در پیچه گوش ایجاد می کنند و یک میله تزئینی و بلند از آن عبور می دهند. همچنین در قسمت روبرویی پیچه یک سوراخ دیگر ایجاد می کنند و دو سوراخ به وسیله یک گوشواره میله ای یا دمبلی شکل پر می شوند. نگهداری و مراقبت از این نوع پیرسینگ معمولا سخت است و طول درمان ممکن است بیش تر از سه ماه طول بکشد.

پیرسینگ گوش مداری (Orbital Piercing)

پیرسینگ گوش مداری یا همان مدل اربیتال، مشابه پیرسینگ صنعتی است؛ با این تفاوت که در پیرسینگ اربیتال، فاصله بین دو سوراخ کمتر است. در پیرسینگ مداری معمولا از گوشواره هایی استفاده می شود که مخصوص همین پیرسینگ طراحی شده اند.
بر خلاف مدل صنعتی که از پیرسینگ دمبلی و ساده استفاده می شد، در مدل اربیتال از گوشواره هایی به شکل قلب، گل، منحنی و… استفاده می شود.

پیرسینگ زبانه گوش (Tragus Piercing)

زبانه گوش همان غضروف برجسته ای است که در لبه کنار صورت و در مقابل کانال گوش قرار دارد. این ناحیه معمولا حساس است و اگر زبانه گوش کوچکی دارید بهتر است در این ناحیه پیرسینگ نزنید. اما اگر زبانه گوشتان اندازه ایده آلی دارد، با رعایت نکات بهداشتی و مراقبتی، می توان در این ناحیه پیرسینگ انجام داد. دقت داشته باشید که دوره درمان این ناحیه ممکن است چند ماه طول بکشد.
در پیرسینگ زبانه گوش، از نگین های ظریف و گوشواره های حلقه ای کوچک استفاده می شود.

پیرسینگ زبانه بزرگ گوش (Anti-tragus Piercing)

زبانه بزرگ گوش، غضروف برجسته ای است که در بالای نرمه گوش و در مقابل تراگوس قرار دارد. از آنجایی که زبانه بزرگ گوش غضروفی است، پیرسینگ این ناحیه نیز حساسیت های خاصی دارد. درمان ناحیه آنتی تراگوس معمولا سه ماه طول می کشد.
در پیرسینگ زبانه بزرگ گوش، از آویزهای دمبلی و حلقه های ظریف استفاده می شود.

پیرسینگ غضروف داخلی (Daith Piercing)

در پیرسینگ غضروف داخلی، درونی ترین غضروف گوش و قسمت بالایی مجرای اصلی گوش سوراخ می شود. غضروف داخلی در بالای مجرای اصلی گوش قرار دارد. در این نوع پیرسینگ معمولا از گوشواره های حلقه ای ظریف استفاده می شود. دقت داشته باشید که ترشح چربی در ناحیه غضروف داخلی بیش تر از سایر نواحی گوش است و برای جلوگیری از عفونت، باید بهداشت این ناحیه به شدت رعایت شود.
پیرسینگ غضروف داخلی معمولا دیرتر درمان می شود و طول درمان ممکن است چندین ماه طول بکشد.

نکات مهم در رابطه با پیرسینگ گوش

• قبل از انجام پیرسینگ، قسمت مناسب گوش را با دقت انتخاب کنید. هر ناحیه ویژگی ها و درد متفاوتی دارد. از نواحی مانند لاله گوش برای شروع استفاده کنید، زیرا کم دردتر است و زودتر ترمیم می شود.
• از عوارض سوراخ کردن گوش به روش غیر استاندارد و غیر بهداشتی می توان به آبسه کردن، التهاب، عفونت غضروف، اسکار کلوئید، پاره شدن گوش در محل ایجاد سوراخ، انتقال بیماری هایی مثل هپاتیت و قطع شدن عصب های ناحیه گوش اشاره کرد. بنابراین حتما پیرسینگ گوش یا سایر نواحی بدن را نزد افراد متخصص انجام دهید.
• بسته به اندازه گوش، برخی نواحی ممکن است برای شما مناسب نباشند؛ بنابراین قبل از انجام پیرسینگ حتما از پزشکتان مشورت بگیرید تا ریسک آسیب به حداقل برسد.
• انجام پیرسینگ گوش برای افرادی که به بیماری دیابت، عارضه های پوستی مثل توده، هموفیلی و بیماری های نقص ایمنی مبتلا هستند ممنوع است. قبل از سوراخ کردن گوش، پزشک سابقه بیماری شما را می پرسد.
• از فشار دادن یا کشیدن گوشواره خودداری کنید. این کار زخم شما را تحریک می کند و به ناحیه پیرسینگ شده آسیب می زند.
• زمان بهبودی پیرسینگ گوش بسته به ناحیه انجام شده متفاوت است. به طور کلی، لاله گوش حدود ۶ تا ۸ هفته و نواحی دیگر ممکن است بین ۳ تا ۱۲ ماه زمان ببرند. در برخی افراد، ترمیم ناحیه سوراخ شده ممکن است چندین ماه طول بکشد.
• برای جلوگیری از بروز حساسیت، از گوشواره طلا استفاده کنید. خرید طلا علاوه بر زیبایی و جذابیت، برای جلوگیری از علائم حساسیت و عفونت گوش مناسب است. همچنین نگهداری از پیرسینگ طلا نسبت به سایر فلزات آسان تر است. برای تمیز کردن اصولی طلا، به لینک مراجعه کنید.

مراقبت بهداشتی بعد از انجام پیرسینگ گوش

• بعد از سوراخ کردن گوش، توجه به بهداشت و مراقبت از ناحیه پیرسینگ شده بسیار ضروری است.
• در روزهای بعد از پیرسینگ، از لمس غیرضروری خودداری کنید.
• بعد از سوراخ کردن گوش، از گوشواره های سبک و غیرحساسیت زا استفاده کنید تا از عفونت و حساسیت جلوگیری شود.
• برای اطمینان از تبحر پیرسینگ کار و اطمینان از بهداشتی بودن محیط و ابزارها، پیرسینگ گوش را در مطب پزشک انجام دهید.
• از مصرف الکل و مواد مخدر حداقل ۲۴ ساعت قبل از پیرسینگ خودداری کنید. این مواد می توانند باعث خونریزی بیشتر شوند.
• ناحیه پیرسینگ را با ضدعفونی کننده مناسب تمیز کنید.
• در هفته های اول بعد از پیرسینگ، از شنا کردن در استخر یا دریا خودداری کنید.
• از لوازم آرایشی، عطر یا محصولات شیمیایی در ناحیه پیرسینگ تا زمان بهبودی خودداری کنید.
• در زمان خواب، از بالش نرم و تمیز استفاده کنید و سعی کنید به شکلی بخوابید که به ناحیه پیرسینگ فشار نیاید.
• به طور منظم ناحیه سوراخ شده را بررسی کنید. اگر علائم عفونت مانند قرمزی، تورم، یا ترشح غیرطبیعی مشاهده کردید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
• داروهایی که پزشک تجویز کرده است را به موقع مصرف کنید.